In 1992 – museum Tempelhof bestond toen zeven jaar – vertelde onze betreurde erepenningmeester Jef Bolckmans tijdens een bestuursvergadering dat hij iemand kende die voor de zaal Kerkschatten een mooie verzameling poppetjes met de typische kleding van allerlei religieuzen in bruikleen wou geven. En die iemand was Treza Dielis. Onze stoutste verwachtingen werden overtroffen toen wij de verzameling priesters, broeders en zusters van verschillende orden, prachtig uitgedost in volle ornaat in de kast konden plaatsen.
Heel wat bezoekers zijn bij de vitrine blijven staan en konden de kleding van de diverse orden bewonderen en bestuderen, omdat wij met de hulp van Treza overal de namen van de congregaties konden vermelden. We kwamen overeen voor een bruikleen van vijf jaar maar na een eerste termijn van vijf jaar mochten we ze telkens opnieuw voor een nieuwe periode van vijf jaar houden. Eind december 2011, na een bruikleen van 20 jaar, deelde Treza ons mee dat ze in haar huis een plaats vrij had waar ze haar verzameling kon uitstallen. Samen met Paul Cuynen gingen we, in de stromende regen, op stap met een paar dozen vol religieuzen. Groot was onze verbazing toen we bij Treza in huis kwamen. Het lijkt wel een klein museum. Zo heeft ze in een grote vitrinekast een indrukwekkende verzameling vingerhoeden, afkomstig uit de hele wereld.
Als verzamelaarster was Treza aangesloten bij een club verzamelaars in Nederland. Treza vertelde ons dat ze afkomstig is van Turnhout. Zij woonde in de buurt van het oude klooster van de zusters Clarissen, waar nu de Wollewei gevestigd is. Paul Cuynen was meteen mee want ook hij woonde vroeger in die buurt: aan de Grimstedestraat. Treza heeft steeds veel contact gehad met de Arme Klaren. En arm waren ze wel! Als ze niets meer te eten hadden, werd de bel geluid die aan de ingang hing. Dat was het sein voor de buren om voedsel te brengen want de zusters hadden niets meer om te eten. Door haar contacten met de zusters leerde Treza de poppenmakerij kennen. Ook de poppetjes die wij mochten tentoonstellen kwamen van daar.
Al die jaren heeft Treza ons belangeloos de poppetjes laten gebruiken in ons museum. Omdat het tegen Nieuwjaar liep, hadden we voor Treza een attentie van De Vlierbes meegenomen: een fles Vlierke. Treza zei onmiddellijk dat ze dat van de dokter niet mocht drinken maar dat ze bij het jaareinde wel een glaasje zou inschenken voor haar familie of vrienden die haar een gelukkig jaar zouden komen wensen. We danken, in naam van de vzw Heemkundig Museum Tempelhof, Treza nogmaals van harte en wensen haar nog heel wat gelukkige jaren aan de Salamanderstraat in Beerse.